Bliżej siebie. Bliżej potrzeb.
Jak wspierać młodzież w osiąganiu dorosłości

Szanowni Państwo,
towarzysząc młodym i ich rodzinom od 20 lat w szeregu inicjatyw, które zrodziły się z inspiracji pracy terapeutycznej z osobami uzależnionymi od środków psychoaktywnych, dojrzewaliśmy coraz bardziej do zrozumienia koniecznych rozwiązań, mających na celu w miarę skuteczną pomoc człowiekowi. Podkreślam w miarę skuteczną pomoc, bowiem miarą skuteczności jest sam wychowanek, rodzic, pacjent, uczestnik lub pracownik – odbiorca, działań które podejmujemy. Jego gotowość współpracy, nasze merytoryczne i etyczne przygotowanie, zaplecze finansowe, jakość infrastruktury, funkcjonujące prawo i praktyka codzienna. Otoczenie zewnętrzne a w szczególności wszystkie instytucje, organizacje, konieczne podmioty w kompleksowej pomocy osobie zagrożonej wykluczeniem społecznym lub już wykluczonej.

Mając za sobą dwudziestoletnie doświadczenie, szeregu działań na rzecz drugiej osoby, w które wpisały się również różnego rodzaju szkolenia, ustawiczne kształcenie, konieczne ewaluacje, superwizje, byliśmy organizatorami i współorganizatorami szeregu konferencji na szczeblu międzynarodowym: czerwiec 2009 r. „Międzynarodowy Kongres Młodych – Jan Paweł II z młodymi”, krajowym - konferencja w Sejmie RP – 21.03.2007 r. „Bezpieczna i szczęśliwa rodzina – przeciwdziałanie patologiom wśród dzieci i młodzieży oraz ich wykluczeniu społecznemu” – której byliśmy inspiratorem i współorganizatorem. Konferencje na szczeblu wojewódzkim i lokalnym. Kolejna konferencja organizowana wespół z Parlamentarnym Zespołem na rzecz Życia i Rodziny, Komendą Główną Policji, Państwową Agencją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz UJK w gmachu polskiego Parlamentu, jest próbą odpowiedzi jak skutecznie pracować z młodymi w czasach, które niezwykle dynamicznie się rozwijają i zmieniają się w świecie pandemii i post pandemicznym. Tytuł konferencji „Bliżej siebie. Bliżej potrzeb. Jak wspierać młodzież w osiąganiu dorosłości”, wskazuje na konieczność towarzyszenia młodemu człowiekowi, aby zrozumieć jego potrzeby, pomóc mu na drodze ku bezpiecznej i odpowiedzialnej dorosłości.

Pierwsze nasze doświadczenia pokazały nam dobitnie, że terapia medyczna jest ostatecznością i nierzadko skazana na porażkę, jeżeli odpowiednio wcześniej nie podejmie się odpowiedniej interwencji. Oczywiście nie zaniechaliśmy działań medycznych na polu funkcjonowania Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej „Nadzieja Rodzinie” o czym obszerniej w tym folderze piszemy, po pierwszych działaniach interwencyjnych, zbudowaliśmy zamknięty system konsultacji, terapii i rehabilitacji.

Towarzyszenie młodym przez minione lata pokazały nam człowieka niepełnosprawnego dla którego powołaliśmy placówki wsparcia, seniorów których wspieramy w domach im dedykowanych. Można by było usiąść na laurach mówiąc potocznie, jednak po tych latach, widzimy konieczność poznawania dobrych praktyk i ich wymiany, realizacji ustawicznego kształcenia kadr, tworzenia dobrego klimatu współpracy z partnerami troski o człowieka, modyfikacji prawa i gwarancji bezpiecznego finansowania placówek dla młodzieży. Można po latach naszych doświadczeń ze smutkiem skonstatować, że praca z młodzieżą ciągle jest niedostrzegana. Młodzież jest na marginesie troski organizacji pozarządowych, samorządów i polityków. Mam nadzieję, że mówienie jednym głosem troski o młodych i ich rodzinach, wsparcie fundamentalnej roli rodziny w ich niełatwym towarzyszeniu adolescentom i pokazanie drogi rozwoju młodym, pomoże im odważnie brać odpowiedzialność za siebie i naszą Ojczyznę, wówczas emigracja nie będzie ich celem. Dla naszego Stowarzyszenia wejście w 20 lecie swojego istnienia przez tę konferencję, pozwoli nam dokonać koniecznej refleksji nad misją, która wyznacza naszą drogę ku człowiekowi, naszymi brakami i koniecznymi modyfikacjami budowanego systemu. Ciągle chcemy być wierni swojej wrażliwości na człowieka, szczególnie w relacji do Chrystusowego zapewnienia „cokolwiek uczyniliście najmniejszemu z moich braci Mnieście uczynili” i oczywiście odkrywać nowe przestrzenie i horyzonty we współczesnym świecie alienacji, samotności, głębokiego kryzysu rodziny i społeczeństwa. Można by było łudzić się, że rozwiązania wypracowane przez lata praktyki, są wiecznie trwałe i skuteczne - nic bardziej mylnego. Jak człowiek jest niezgłębioną tajemnicą i nie da się go poznać i on siebie nie może w pełni zrozumieć bez Chrystusa, tak również Ci, którzy chcą pracować z drugim i dla niego, muszą mieć w sobie pokorę poznania i towarzyszenia.

Dla ludzi wiary, Chrystus jest niezawodnym Przewodnikiem, Mistrzem i Towarzyszem na drodze służby drugiemu.